Οι πάγοι της Γης λιώνουν πιο γρήγορα σήμερα από ό,τι στα μέσα της δεκαετίας του 1990, σύμφωνα με νέα έρευνα.
Αιτία είναι η κλιματική αλλαγή που ωθεί τις παγκόσμιες θερμοκρασίες ολοένα και πιο ψηλά. Συνολικά, περίπου 28 τρισεκατομμύρια τόνοι πάγου έχουν λιώσει μακριά από θαλάσσια παγόβουνα, παγετώνες κ.α από τα μέσα της δεκαετίας του 1990. Ετησίως, ο ρυθμός που λιώνουν οι πάγοι είναι τώρα περίπου 57% ταχύτερος από ό, τι πριν από τρεις δεκαετίες, σύμφωνα με μελέτη, που δημοσίευσαν επιστήμονες, σήμερα στο περιοδικό The Cryosphere.
«Αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι είδαμε μια τόσο μεγάλη αύξηση σε μόλις 30 χρόνια», δήλωσε ο συν-συγγραφέας Thomas Slater, ειδικός του πανεπιστημίου του Leeds στη Βρετανία.
Ενώ η κατάσταση είναι σαφής για εκείνους που εξαρτώνται από τους παγετώνες για πόσιμο νερό ή βασίζονται σε χειμερινό θαλάσσιο πάγο για την προστασία των παράκτιων σπιτιών από καταιγίδες, το λιώσιμο πάγου στον πλανήτη έχει αποτραβηχτεί πολύ μακριά από τις παγωμένες περιοχές, σημειώνει ο Slater.
Εκτός από τη γοητεία της ομορφιάς των πολικών περιοχών, «οι άνθρωποι αναγνωρίζουν ότι, αν και ο πάγος βρίσκεται πολύ μακριά, τα αποτελέσματα της τήξης θα γίνουν αισθητά», είπε.
Η τήξη του χερσαίου πάγου, στην Ανταρκτική, τη Γροιλανδία και τους ορεινούς παγετώνες, πρόσθεσε αρκετό νερό στον ωκεανό κατά τη διάρκεια της περιόδου των τριών δεκαετιών αυξάνοντας τη μέση παγκόσμια στάθμη της θάλασσας κατά 3,5 εκατοστά.
Η απώλεια πάγου από τους ορεινούς παγετώνες αντιπροσώπευε το 22% των συνολικών ετήσιων απωλειών πάγου, κάτι που αξίζει να σημειωθεί δεδομένου ότι αντιπροσωπεύει μόνο περίπου το 1% του συνόλου των χερσαίων παγετώνων, δήλωσε ο Slater. Σε όλη την Αρκτική, ο θαλάσσιος πάγος συρρικνώνεται επίσης σε νέα χαμηλά επίπεδα το καλοκαίρι.
Πέρυσι, καταγράφηκε η δεύτερη χαμηλότερη έκταση θαλάσσιου πάγου σε περισσότερα από 40 χρόνια δορυφορικής παρακολούθησης. Καθώς ο θαλάσσιος πάγος εξαφανίζεται, αφήνει εκτεθειμένο το «βαθύ σκούρο» νερό που απορροφά την ηλιακή ακτινοβολία, αντί να την αντανακλά πίσω από την ατμόσφαιρα.
Αυτό το φαινόμενο της αύξησης της θερμοκρασίας στις πολικές περιοχές η οποία είναι μεγαλύτερη σε σύγκριση με την αύξηση της θερμοκρασίας σε χαμηλότερα γεωγραφικά πλάτη, ονομάζεται Αρκτική ενίσχυση και μπορεί να επιταχύνει περαιτέρω την αύξηση της θερμοκρασίας, πέρα από την Αρκτική, στις περιφερειακές θερμοκρασίες.
Παράλληλα, η παγκόσμια ατμοσφαιρική θερμοκρασία έχει αυξηθεί περίπου 1,1 βαθμούς Κελσίου από την προ-βιομηχανική εποχή. Όμως στην Αρκτική, ο ρυθμός «θέρμανσης» ήταν υπερδιπλάσιος του παγκόσμιου μέσου όρου τα τελευταία 30 χρόνια. Χρησιμοποιώντας δορυφορικά δεδομένα από το 1994 ως το 2017, μετρήσεις και ορισμένες προσομοιώσεις υπολογιστών, η ομάδα των Βρετανών επιστημόνων υπολόγισε ότι ο πλανήτης έχανε κατά μέσο όρο 0,8 τρισεκατ. μετρικούς τόνους πάγου ετησίως τη δεκαετία του 1990, αλλά περίπου 1,2 τρισεκατομμύρια μετρικούς τόνους ετησίως τα τελευταία χρόνια.
Ο υπολογισμός ακόμη και ενός συνόλου απώλειας πάγου από τους παγετώνες, τις πολικές θάλασσες του πλανήτη και τα κομμάτια πάγου είναι «μια πραγματικά ενδιαφέρουσα προσέγγιση και αρκετά απαραίτητη», δήλωσε ο γεωλόγος Gabriel Wolken από το τμήμα γεωλογικών και γεωφυσικών ερευνών της Αλάσκας.
Ο Wolken ήταν συν-συγγραφέας στην Arctic Report Card του 2020 που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο, αλλά δεν συμμετείχε στη νέα μελέτη. Στην Αλάσκα, οι άνθρωποι «γνωρίζουν πολύ καλά» την απώλεια των παγετώνων δήλωσε ο Wolken. «Οι αλλαγές είναι ορατές με γυμνό μάτι» πρόσθεσε.
Η ερευνητής, Julienne Stroeve του Εθνικού Κέντρου Δεδομένων Χιονιού και Πάγου στο Boulder του Κολοράντο σημείωσε δε, ότι στη συγκεκριμένη μελέτη δεν συμπεριλαμβάνονται τα στοιχεία από την κάλυψη χιονιού πάνω από τη γη. Η έρευνα επίσης δεν έλαβε υπόψη τις περιπτώσεις πάγου από ποταμούς, λίμνες ή μόνιμους παγετώνες. Αρκέστηκε στην αναφορά ότι «αυτά τα στοιχεία της κρυοσφαίρας έχουν επίσης βιώσει σημαντικές αλλαγές τις τελευταίες δεκαετίες».
Πηγή: Lifo.gr