Ποιά είναι η τρέχουσα παγοκάλυψη στο βόρειο ημισφαίριο; Έχει πάντα ενδιαφέρον να παρατηρούμε την εξέλιξη της παγοκάλυψης, η οποία επηρεάζεται σημαντικά από την κλιματική αλλαγή.
Ο χειμώνας 2020-2021 μπορεί να αποτέλεσε έναν χειμώνα με ιδιαίτερες αντιθέσεις. Χαρακτηρίστηκε τουλάχιστον στην Ευρωπαϊκή ήπειρο από μία θερμή εκκίνηση, αλλά και ένα ψυχρό και παρατεταμένο τελείωμα. Συνήθως βέβαια η ψυχρή όψη του φετινού χειμώνα κυμάνθηκε εντός των μέσο όρο.
Το 2020, αλλά και οι πρώτοι μήνες του 2021, φαίνεται ότι κινήθηκαν και κινούνται, από πλευράς όγκου πάγου στο βόρειο ημισφαίριο, σε έναν νέο μέσο όρο που έχει διαμορφωθεί την τελευταία δεκαετία. Αυτός ο μέσος όρος θέλει μέγιστο όγκου αρκτικού πάγου τον Απρίλιο στα 22000 κυβικά χιλιόμετρα, που είναι χαμηλότερος κατά περίπου 5000 κυβικά χιλιόμετρα σε σχέση με τον μέσο όρο της προηγούμενης 40ετίας.
Υπενθυμίζουμε ότι από τα τέλη της δεκαετίας του 90′, ο όγκος του αρκτικού πάγου είναι χαμηλότερος του μέσου όρου και μάλιστα παρουσιάσει διαρκώς αρνητική τάση, όπως φαίνεται και από τα ακόλουθα διαγράμματα.
Όσον αφορά την παγοκάλυψη, δηλαδή την έκταση που καταλαμβάνει ο πάγος, τα πράγματα φαινομενικά είναι καλύτερα. Ωστόσο, αυτό οφείλεται σε πρόσκαιρες ψυχρές εξάρσεις. Στην πραγματικότητα, για να δημιουργηθεί ένας παγετώνας χρειάζεται παρέλευση δεκαετιών χωρίς σημαντική τήξη των πάγων. Τον περασμένο μήνα η μέση έκταση ήταν μικρότερη σε σχέση με τον μέσο όρο της περιόδου 1981-2010. Ενώ οι περιφερειακές περιοχές των αρκτικών πάγων φαίνεται πως αποτελούνται κατά ποσοστό μικρότερο του 50% από πάγο. Στις ίδιες περιοχές η τάση που παρουσιάζουν σε σχέση με το μέσο όρο είναι σαφώς αρνητική. Πάντως πρέπει να αναφερθεί ότι κάποιες μικρές περιοχές βόρεια της Σιβηρίας, αλλά και μεταξύ Σιβηρίας και Αλάσκας παρουσιάζουν αυξημένη συγκέντρωση πάγου, η οποία οφείλεται ακριβώς σε περιστασιακές ψυχρές εξάρσεις.
